Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Ήταν Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου του 1922...

Ο Τουρκικός στρατός υπό την ηγεσία του Νουρεντίν βρισκόταν εδώ και τέσσερις ημέρες στην «Γκιαούρ Ισμίρ», την Σμύρνη των απίστων, την πύλη της Μικράς Ασίας προς την Ευρώπη, προβαίνοντας σε κατά συρροή δολοφονίες και βιασμούς Αρμενίων και Ελλήνων.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό Τζωρτζ Χόρτον, τον μόνο ίσως πρόξενο που προσπάθησε να βοηθήσει τους πρόσφυγες, οι Τούρκοι ήταν αποφασισμένοι να διώξουν για πάντα τους χριστιανούς από την Μικρά Ασία.
Γι' αυτό και δεν σεβάστηκαν τις χιλιάδες από «ικέτες» που κατέφυγαν σε εκκλησίες και νεκροταφεία μήπως και σωθούν. Εξ άλλου η μογγολική κουλτούρα των στιφών του Μουσταφά Κεμάλ (μάστιγα της Ασίας τους αποκάλεσε ο Χόρτον) δεν περιείχε ίχνος από τέτοιες αξίες, που γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα και ρίζωσαν στις ψυχές των Ελλήνων. Αντιθέτως, οτιδήποτε συνδεόταν με το θρησκευτικό στοιχείο αποτελούσε τον βασικό τους στόχο. Ιερείς εξοντώθηκαν ανηλεώς και ο ίδιος ο μητροπολίτης Χρυσόστομος παραδόθηκε από τον Νουρεντίν στο αφιονισμένο πλήθος για να τον λυντσάρουν. Λίγοι μόνον κατόρθωσαν να γλιτώσουν κρυμμένοι μέσα στα μνήματα...

Εγκαταλειμμένοι στο έλεος του Θεού, οι χριστιανοί της πόλης μάταια προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την συμφορά. Ούτε οι Ελληνικές αρχές, που είχαν δραπετεύσει λίγες ημέρες νωρίτερα, ούτε τα πλοία των «Μεγάλων Δυνάμεων» πρόσφεραν στους κυνηγημένους την παραμικρή βοήθεια.
Επρόκειτο για  μια γενοκτονία μπροστά στην οποία οι Ναζί ήταν ...αγγελούδια, μια πραγματική ντροπή για τον «πολιτισμένο» κόσμο. Οι φόνοι, οι εμπρησμοί, οι λεηλασίες και οι βανδαλισμοί γίνονταν κάτω από την μύτη των «συμμάχων», που παρακολουθούσαν αδιάφοροι από μακριά τον «συνωστισμό στην αποβάθρα», όπως τον παρουσίασε και η γνωστή μας κ Ρεπούση. Φωτογράφιζαν απαθέστατοι το «show», πετώντας μάλιστα πίσω στην θάλασσα τους απεγνωσμένους που έφταναν ως τα πλοία. Προδομένοι από τους ξένους αλλά -το χειρότερο- και από τους Έλληνες, όσοι τελικά σώθηκαν, το κατάφεραν ύστερα από την ανθρωπιστική παρέμβαση του Αμερικανού Άσα Τζένιγκς που μεσολάβησε και τελικά ύστερα από δύο ημέρες δόθηκε η δυνατότητα σε χιλιάδες πρόσφυγες να βρουν καταφύγιο στα «Πλοία της Συμπόνοιας» και να καταλήξουν στην Ελλάδα.

Προπομπός του Τζένιγκς και φωτεινή εξαίρεση της διεθνούς απάθειας μπροστά στο έγκλημα ήταν ένας άγνωστος Ιάπωνας πλοίαρχος που τις ώρες της μεγάλης σφαγής μόνος αυτός και το πλήρωμα του άδειασαν στην θάλασσα το φορτίο τους για να μαζέψουν όσον το δυνατόν περισσότερες κυνηγημένες ψυχές.

Στον αντίποδα είναι χαρακτηριστικό πως ο διορισμένος ύπατος αρμοστής της Σμύρνης Στεργιάδης, λίγο πριν φύγει με Γαλλικό πλοίο για να σώσει το τομάρι του είχε ειδοποιήσει όλους τους δημόσιους υπάλληλους να φύγουν αλλά για τους μόνιμους κάτοικους της Σμύρνης είχε δηλώσει: «Αν όλοι αυτοί έρθουν στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα»... Κι έτσι τους παρότρυνε να μείνουν στην πόλη, σε μια από τις πλέον επαίσχυντες πράξεις πολιτικής σκοπιμότητας.

Την Τετάρτη το βράδυ ο Νουρεντίν ολοκλήρωσε το σχέδιο του. Τούρκοι στρατιώτες έφτιαξαν πρώτα μια αντιπυρική ζώνη για να προστατέψουν την τούρκικη συνοικία και τα σπίτια των διακεκριμένων ξένων υπηκόων. Ύστερα έβαλαν φωτιά παντού...

Για να φθάσουμε στο τραγικό φινάλε της Μικρασιατικής εκστρατείας του 1922.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Powered By Blogger